Bütün organizmalarda büyüme, metabolizma irkilme, kalıtım gibi temel hayatsal olaylar hep aynı yolu takip etmektedir. Birçok canlılarda metabolizma artığı (metabolit) olarak aynı enzimler, hormonlar ve vitaminler meydana gelmektedir. Bu ortak fizyolojik haller de canlıların müşterek bir atadan geldiklerini düşündürmektedir.

İlkel dünyanın şartları altında, o zaman mevcut olan organik maddeler çorbası içinde moleküler seviyede bir evolüsyon ile ilk ekviprodüktif yani kendi kendini çoğaltabilen molekül meydana gelmiştir, Auto katalitik moleküllerin hasıl olması ile bir araya gelerek agregatlar, yani yığınlar teşkil eden makro moleküller kimyasal ortamda biyolojik yapıya yönelmenin aracılığını yapmışlardır. Böyle agregatların semipermeabl bir zar ile çevrilmesinden de ilkel tipte hücrenin meydana geldiği düşünülebilir. Bugün bütün canlılarda hücrede mevcut kimyasal maddeler içinde en büyük önem nükleik asitlere verilmektedir. Fakat protein evolüsyonunun, nükleik asitlerin evolüsyonundan evvel olduğunu düşünen bilim adamları vardır. Birçokları da aksini iddia ederler. Bu noktada henüz kesin bir sonuca varılmış değildir, Muhtemelen, hücrenin bu iki önemli unsuru başlangıçta basit öncül bileşikler halinde idiler. Hücrede organizasyonun gitgide ilerlemesi ve mükemmelleşmesine paralel olarak onlar da gitgide tekamül etmişlerdir. Ekviprodüktivite canlılara has bir özelliktir. İlk canlı’dan (ilk ekviprodüktif molekül’den) uzun süren değişme ve gelişmelerle daha karmaşık ve daha mükemmel olan can1ı yapılar meydana gelmiştir. Yani daha mükemmel yapıdaki tek hücreliler, çok hücreli aşağı bitki ve hayvanlar, yüksek bitki ve hayvanlar, ve filogenez ağacının en yüksek noktasında bulunan insan hep bu ilk ve en ilkel canlıdan menşe almışlardır. O halde canlı dünyanın bütün bireyleri ister basit olsun ister mükemmel, ister bitki olsun ister hayvan hep aynı müşterek atadan gelmektedirler. Kısacası, canlı dünyanın evolüsyonu monofiletik’tir, Bütün organizmaların hücrelerinde, aynı temel yapıların ve reaksiyonların mevcut olması da bu sonucu desteklemektedir. Evolüsyon devamlı ve kesintisiz bir olaydır. Fakat fosillerin noksanlığı yüzünden evolüsyon zincirinde ara tiplere tekabül eden halkalar çok kere noksan kalmaktadır. 

Evo1üsyonun genellikle yavaş ilerleyen bir olay olduğu bilinmektedir. Ancak düzgün bir hızla ilerlemez. Bazı gruplar, evvelki bir grupta süratli değişmelerin birbirini takip etmeleri sonucu oldukça kısa bir zamanda ortaya çıktık1arı halde diğer bazı gruplarda evolüsyon yolundaki değişmeler çok yavaş olmuş, hatta bazıları mi1yonlarca yıl önemli bir değişikliğe: uğramadan döllerini devam ettirmişlerdir. Yani evolüsyon bazen muhafazakar, bazen i1erleyicidir. İnsanın evolüsyonu, evo1üsyon hızının çok yüksek olduğu hallerden birini teşkil etmektedir. İnsanın atası kabul edi1en Australopithecus Pliyosen’de ve Pleisto sen’in başlarında yaşamıştır. Bu ilkel atadan, ilk modern insan olan Cro Magnon adamın tekamülünü sağlayan değişme ve gelişmeler süratle birbirini takip etmiş ve takriben bir milyon yıl gibi kısa bir zaman içinde cereyan etmiştir.

Bilindiği gibi hayat denizlerde başlamış, evolüsyonun erken kademeleri denizlerde, suda geçmiş ve milyonlarca yıl sürmüştür. Zamanımızın ilkel formları da daha ziyade denizlerde yaşamaktadırlar. Sudan karaya geçme evolüsyonda önemli bir hamle sayılmaktadır. Çünkü ancak özel organların ve sistemlerin gelişmesi sayesindeki mükemmelleşme kara şartlarında hayata imkan vermektedir. Canlı dünyanın hayvan ve bitkileri evvelce de bahedildiği gibi aynı kökenden gelmektedir (monofiletik) ve evrim yolunda birbirlerini daima etkilemişlerdir. Aslında canlı dünyanın birbirinden ayrılmaz iki parçası olan bu iki canlı grubu, incelemelerde kolaylık sağlayacağı düşüncesi ile ayrı ayrı ele alınmaktadır.

Hayvanlar ve bitkiler dünyamızın çok uzak bir geçmişinde bitki-hayvan tipinde bir ilkel canlıdan menşe almışlardır. Tek hücreli hayvanlar (protozoa) filogenide çok hücreli hayvanlar (metazoa)’dan daha eskidir ve evolüsyoner değişmelerle onların meydana çıkmasına yol açmışlardır, İlkel tek hücreli hayvanlar kamçılıdırlar. Diğer protozoa ile metazoa bunlardan çıkmıştır. Evolüsyonun bu kademesine ait fosiller mevcut olmadığından ilk metazoa’nın, protozoa’nın hangi grubundan meydana geldiğini kesinlikle söylemek mümkün değildir.

Çok hücreli organizmalarda hücreler bulundukları yere göre ve yapacağı işe göre yapısal farklılaşmaya uğrarlar. Böylece farklı dokular daha ileri formlarda farklı organlar meydana gelir. Süngerler çok hücreli hayvanlardır. Fakat hücreleri önemli derecede birbirinden bağımsızdır, Doku farklılaşması göstermeyen bu hayvanlar filogenetik ağacın yeni dallar vermeyen eski bir dalını teşkil etmektedir. Bitkisel hayat uzun jeolojik devirler boyunca sadece suda mevcut olmuştur. Su, hayat için bir çok bakımlardan uygun bir ortam sağlamaktadır. Mesela, bitkiler bütün yüzeyleri ile su içinde bulunduklarından bir iletim sisteminin gelişmesine lüzum yoktur. Gerekli inorganik maddeler, oksijen ve karbondioksit su içinde erimiş olduğundan besin almayı sağlayan bir kök sistemine gerek yoktur.Fazla gelişmiş bir destek dokuda gerekli değildir. Ayrıca eşemli üreme gösterenlerde hareketli erkek gametlerin dişi gametlere ulaşması ve döllenmenin garantilenmesi için su çok elverişlidir. Onun için ilkel tipler ancak denizlerde ve göllerde hayatını devam ettirebilmektedir. Sudan karaya geçiş birbirini takip eden çeşitli kalıtsal değişmeler ve özel adaptasyonlar gerektirmiş, ve bütün bunların gerçekleşmesi çok uzun sürmüştür. İlk kara bitkileri Gotlandiyen’de ortaya çıkmış; hayvanların karaya geçmesi ise ondan milyonlarca yıl sonra ancak Devoniyen’de mümkün olmuştur. ‘ Bitkiler aleminde evolüsyon basamaklarında  yükselirken kara hayatına uyumun ve organlaşmanın ona paralel olarak ilerlediği görülür, Kök, gövde, yaprak ve çiçeklerle, onlara ait iç yapıların gelişmesi, mükernmelleşme yolunda kademe kademe ilerleme gösterir.

Spiritualizm.com